"Halk, Vatan, Turkmenbashy!" Eén land, één volk, één Turkmenbashy (leider van Turkmenistan). Deze spreuk zie je overal in Ashgabat, de hoofdstad van Turkmenistan. En overal hangen metershoge posters en staan standbeelden van Turkmenbashy, soms kijkt hij zichzelf zelfs aan van de ene poster naar de andere. Bij de vorige Turkmenbashy werd gefluisterd dat, toen hij zijn haar geverfd had, alle posters opnieuw opgehangen moesten worden met de nieuwe look. Blijkbaar hebben de leiders van dit land een ietwat egocentrische inslag. Veel straten zijn genoemd naar Turkmenbashy, hetgeen niet helpt als je naar een adres op zoek bent. Maar gelukkig worden deze leiders altijd gekozen met 99,2% van de stemmen, dus iedereen is het ermee eens.

Op een goed moment besloot Turkmenbashy dat het tijd werd om zijn invloed iets aan te scherpen. Waren er nog mensen die in de Koran of de Bijbel geloofden? Dat is dan jammer, want van nu af aan zal Ruhnama, geschreven door de Turkmenbashy zelf, de leidraad moeten zijn. Ofwel, zoals het geadverteerd werd "geschreven door een waarlijk profetisch man".
Je wordt overigens niet zo maar Turkmeen. Het is niet voldoende om uit Turkmeense ouders geboren te zijn. Slechts minimaal drie generaties pure Turkmeense afkomst garanderen dat je ook in aanmerking kunt komen voor bij voorbeeld een post binnen de overheid.
Turkmenbashy heeft ook opvattingen over kunst. Kunst is onnodig. Alle theaters werden gesloten want dansen, optreden en zingen zijn niets anders dan tijdverspilling. Mensen moeten nuttiger dingen doen zoals op het land werken, en natuurlijk Ruhnama lezen. Er mag maar een persoon optreden in dit land.
Turkmenistan heeft een eigen luchtvaartmaatschappij, Turkmen Airways. Je kunt voor een paar dollar vliegen (letterlijk) maar je moet eerst vechten bij het loket voor een kaartje en vervolgens de hele weg bidden, want het is nog niet zo duidelijk of je heelhuids aan zult komen. e tickets zijn weliswaar gesubsidieerd maar het onderhoud van de toestellen niet.

Een van de standbeelden in Ahgabat is een stier met een wereldbol op zijn hoorns, en een gouden baby erop. Dit is een symbool voor het feit dat de vorige Turkmenbashy als baby uit een aardbeving werd gered, en zijn ouders verloor. De baby heeft zijn gezicht naar de zon. Op de 75 meter hoge Arch of Neutrality staat een gouden beeld van Turkmenbashy dat met de zon meedraait.
Het prachtige paleis waar Turkmenbashy woont, vormt een grote tegenstelling met de huizen van andere inwoners. Turkmenbashy heeft laten weten dat hij graag zijn hele leven president wil blijven - dat willen wij best geloven.
Ashgabat betekent "stad van liefde" in het Arabisch. Het bestaat al ruim 2000 jaar; in de eerste eeuw voor Christus werd de stad verwoest door een aardbeving maar het leefde weer op door de Zijderoute reizigers. In 1948 werd de stad opnieuw getroffen door een aardbeving. Twee-derde van de bevolking overleefde het niet. De stad werd opnieuw opgebouwd, waardoor het er vrij modern uitziet.
Op 500 kilometer van Ashgabat ligt Konye Urgench (Oud Urgench), de vroegere hoofdstad van de Oezbeekse provincie Urgench. Timur en Jenghiz Khan hebben helaas veel verwoestingen aangericht, en de gebouwen zijn niet gerestaureerd, hetgeen ze ook een zekere charme geeft.